Algemeen
Dagblad, 7 februari 2005. Begraaf-plaats in Lambertuskerk
De Lambertuskerk in Maastricht wordt mogelijk verbouwd tot
een begraafplaats. Het bedrijf Palenque, dat bovengrondse begraafplaatsen
ontwerpt, heeft vergevorderde plannen ingediend bij de gemeente Maastricht
en het bisdom Roermond, de eigenaar van de kerk. De gemeente en het
bisdom zoeken een nieuwe bestemming voor de kerk, dat een rijks-monument
is. Als het aan Palenque ligt, kunnen er mensen wordenbij gezet in
tombes, kapelletjes of in een gravengalerij. De prijs voor een graf
zou 5000 tot 6000 euro voor 20 jaar bedragen.
Leeuwarder
Courant, 8 februari 2005 'Arts moet toetsbaar zijn als het om levenseinde
gaat'
Wiebe van der Hout: Ook na de legalisering van euthanasie
onder strenge voorwaarden in 2001 blijft de RK Kerk actieve levensbeëindiging
strikt afwijzen. Hoe begrijpelijk ook de doodswens, onder alle omstandig-heden
kan goede palliatieve zorg het leven draaglijk houden, vindt bisschop
Wim Eijk. Het misbruiken van palliatieve sedatie - pijnbehan-deling
met als bijwerking het risico op overlijden -bij een terminale patiënt
als sluipweg naar euthanasie is buitengewoon laakbaar........
De leer van de Rooms-Katholieke Kerk verbiedt actieve levensbeëindiging.
Eijk legde de uiterste grens van ingrijpen bij een stervende bij palliatieve
sedatie. „Bijwerkingen accepteren we in de gezondheidszorg dag in
dag uit. Dat risico kun je dus willens en wetens nemen." Maar
misbruik door artsen voor wat hij 'langzame euthanasie' noemde, veroordeelt
de op het onderwerp euthanasie gepromoveerde medicus-theoloog Eijk.
Het aantal euthanasie-meldingen daalt alleen nog maar sinds euthanasie
in 2001 onder strenge voorwaarden - op verzoek, met raadpleging van
een collega-arts - is gelegaliseerd. Eijk: „Artsen zien op tegen de
rompslomp na melding. Maar met misbruik van palliatieve sedatie stellen
zij zich niet toetsbaar op. En dat moeten zij juist wel doen als het
om het leven van mensen gaat."
De bisschop gelooft dat onder alle omstandigheden optimale palliatieve
zorg van artsen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers, pastores
en familie het leven van een stervende draaglijk kan houden. Identificatie
met de lijdende mens vereist wel een eigen rijpingsproces „en daar
zijn we in Nederland veel later mee begonnen dan in de landen om ons
heen".
Eijk verwees naar de wereldgezondheidsorganisatie WHO, die actieve,
totale zorg vraagt, omdat sterven een normaal proces en de bevestiging
van het leven is. Begrip moet er zijn voor het doodsverlangen, maar
er moet vervolgens een positief aanbod volgen......
De discussie over levensbeëindiging is volgens de noordelijke
kerkleider ten onrechte doorgeschoten van mondigheid en bestrijding
van medische overbehande-ling naar zelfbeschikkingsrecht.
Verpleeghuisarts Daan Kruizinga van Talma Sionsberg legde uit dat
de hospice-achtige unit De Oase van de Dokkumer instelling „het leven
van stervenden verkort noch verlengt, maar probeert nog zoveel mogelijk
kwaliteit aan het laatste stukje leven te geven". Samen met de
pastorale zorg probeert de medische tak patiënten niet te laten
stikken, letterlijk en figuurlijk.
Ina Sijtsma, rooms-katholiek pastor bij Talma Sionsberg, liet bisschop
Eijk weten pastoraal „in een spagaat" te komen door het rk euthanasieverbod.
„Vanuit dezelfde scheppingstheologie die u als basis gebruikt, is
denk ik ook het standpunt mogelijk dat het leven teruggegeven kan
worden."
|
Bezoek
de internetsite van:
|