|
Leeuwarder
Courant, 18 september 2002, Uitzicht op grafzerken vergalt
woongenot
Eva Vriend: Wie wil er een begraafplaats
als achtertuin? De Asterstraat in Munnekezijl heeft geen zin in uitzicht
op grafzerken. „Ik ken iedereen hier op het dorp, dus dan maak ik
straks alle begrafenissen van dichtbij mee", zegt Bauke Zijlstra.
De gemeente vindt het weiland achter zijn tuin de beste, goedkoopste
plek. Een dorpsdilemma. Achterin de tuin heeft Bauke Zijlstra een
zitje aangelegd. Op de vlonders staan de witte tuinstoelen altijd
klaar. Om ieder zonnestraaltje mee te kunnen pikken. De schutting
over, een slootje, en daar heeft de gemeente Kollumerland de nieuwe
begraafplaats van Munnekezijl gedacht. Zijlstra, stellig: „Als het
doorgaat, verkoop ik mijn huis." Buurvrouw Linda de Jong denkt
er net zo over. Zij en haar gezin betrokken hun nieuw-bouwhuis drie
jaar geleden. Ze woonden er net, toen een klein berichtje in de krant
meldde dal de overledenen van het dorp erachter komen te liggen.
Onlangs is haar moeder op de oude rustplaats bij de kerk begraven.
De Jong moet er niet aan denken dat zij ook heel vlakbij had kunnen
liggen. De afstand tot de woningen bedraagt 25 meter, meldt de gemeente.
De Milieuwet schrijft een minimum van 10 meter voor, dus wat dat betreft
kan het best. Tot grote ergernis van de buurt tellen de achtertuinen
echter niet mee voor de ambtenaren. Op de oude begraafplaats is nog
wel plaats, maar de meeste graven zijn al gereserveerd. Munnekezijl
(540 inwoners) heeft jaarlijks gemiddeld achttien graven nodig. De
uitbreiding is 1600 m2 groot. Met de al bestaande 2900 m2 kan Munnekezijl
voorlopig tot 2020 uit de voeten, rekent ambtenaar Jan de Hoop voor.
Verschillende
kranten, 19 september 2002, Pil van Drion via internet
(GPD) - Als ook de Hoge Raad huisarts Philip Sutorius uit Overveen
schuldig verklaart aan hulp bij de zelfdoding van zijn patiënt
Edward Bron-gersma, wordt een humane begeleiding van levensmoede ouderen
onmogelijk. Niet de huisarts, maar het internet zal hun laatste strohalm
zijn, waarschuwde gisteren Sutorius' advocaat Sjo'crona. „De pil van
Drion - eventueel via internet te bestellen - zal toch opkomen. Want
de vraag naar stervenshulp is een blijvende." Sutorius werd eind
vorig jaar veroordeeld voor hulp bij zelfdoding van oud-senator Edward
Brongersma in april 1998.
Gooi en
Eemlander, 19 september 2002, Grafschaarste vergt creativiteit Huizen
Een nieuw commercieel rouwcentrum op en niet naast de Nieuwe Begraafplaats.
Een actieve ruiming van oude graven op zowel de Oude als de Nieuwe
Begraafplaats én het behoud van een gedeelte van het Visserskerkhof.
Dit is de richting die het Huizer college van b en w op wil wat betreft
het toekomstige begraven in Huizen. Huizen kampt met een ernstig tekort
aan begraafplaatsen. Er moet nu iets gebeuren om de 75 jaarlijkse
nieuwe graven een plekje te geven, anders kan er over vijf jaar niemand
meer de grond in. De mogelijke oplossingen zijn verwoord in een nota.
Leefbaar Huizen en Groen Links vinden dat er een groter deel van het
oude Visserskerkhof op de Oude Begraafplaats behouden moet worden
dan, zoals nu wordt voorgesteld, slechts een stukje rechts achter.
Zij steunen hiermee de Historische Kring het de Stichting Behoud het
Oude Dorp, die het liefst het hele Visserskerkhof willen sparen.
Volkskrant, 21 september 2002, Je mag best lachen
als je een kist
uitzoekt
Heleen Beaart:
Op de Sexy Kalender 2002 worden de maanden september en oktober opgevrolijkt
door een brunette in spijker hotpanis en op bergschoenen. Haar houding
laat zich moeilijk omschrijven. Ze zit op haar linkerknie, haar andere
been staat in een hoek naar buiten gedraaid waardoor haar achterwerk
licht omhoog steekt, met haar rechter hand ondersteunt ze haar kin
en haar linkerarm leunt losjes op wat in een eerste instantie een
surf plank lijkt. Het is een doodskist. Het Italiaanse bedrijf CISA,
fabrikant van grafkisten, prijst zijn koopwaar eens op heel andere
wijze aan. Naast foto's van stapels nog te verwerken hout en beitelende
handen, staat op de CISA website (www.cofanifunebri.it)
een reeks plaatjes van doodgravers pin-ups. In de online sexy
caIendario en als een soort pitspoezen naast de diverse modellen
kisten. Jonge vrouwen op hoge hakken, met blote benen en met een gezellig
glas iri de hand, nemen uitdagende poses aan op, naast of tegen handgemaakte
doodskisten Vakwerk verkoopt vakwerk, zullen we maar zeggen. Giuseppe
Tenara van het in Rome gevestigde CISA legt het persbureau Reuters
uit: 'We wilIen het hele idee van het uitzoeken van je doodskist iets
minder serieus maken Misschien kunnen we de mensen zelfs een beetje
laten lachen.
Volkskrant,
21 september 2002, Over
leven
Toen Peter Holland,
broer van de Britse documentairemaker Luke Holland, een ongeneeslijke
vorm van kanker kreeg, vroeg hij Luke een film over hem te maken.
Luke stemde toe, en filmde vier jaar lang het gevecht tegen kanker,
de chemokuren, de pijn, de ouders die nauwelijks in staat zijn over
de ziekte van hun zoon te praten, en na een opleving van twee jaar
uiteindelijk zijn begrafenis. Volgens Holland, die de documentaire
voor de BBC maakte, zit er veel humor in de film en kreeg hij talloze
brieven van kankerpatiënten die moed putten uit de manier waarop
zijn broer leef de. 'Het is een film over leven met kanker', aldus
Holland. 'Niet over sterven.' Verschillende keren weigerden familieleden
hem met zijn camera toe te laten, maar meestal filmde hij door 'Die
camera in mijn hand hielp me ook dicht bij mijn broer te blijven.'
Hij hoopt met zijn documentaire het taboe op de dood te verminderen.
'We zijn gewend de dood te verbergen. Ik hoop dat dat verandert door
mijn film.' Dokument: Afscheid van mijn broer (More Than a Life],
23 september, Nederland 1, 22.55 uur.
Volkskrant,
21 september 2002, Lachen om de dood
Zondag is de jaarlijkse
Emmy-uitreiking. De serie Six feet under, voor 23 stuks genomineerd,
schendt alle afspraken: 'We lachen tijdens seks en zijn weinig dramatisch
over de dood.' Het eerste beeld is dal van een zo op het oog hippe
commercial. Dansende mensen, die reclame maken voor wat een grote
zoutstrooier lijkt, 'Ashes to ashes, dust to dust is nog nooit zo
makkelijk geweest', zingt een vrolijke stem. Met onze nieuwe lekvrije
aardeverspreider krijgt u nooit meer vieze handen aan het graf. Wij
brengen de fun back into funeral.' De nieuwe dramaserie Six feeet
under is genomineerd voor 23 Emmy's. En hoewel niemand ze ker kan
zeggen hoeveel hij er zon dag bij de jaarlijkse uitreiking ook werkelijk
krijgt, één prijs is alvast binnen: de beker voor het
grootste aantal nominaties dat ooit is toegekend. Wij krijgen de serie
pas op 13 ja nuari te zien, als hij wordt uitgezonden door de NPS.
Maar in Australië, Engeland en vooral de Verenigde Staten is
hij al twee seizoenen lang een hit. Compleet met Six feet under praatgroepen,
die na l l september overal in de VS opdoken. Niet helemaal onlogisch,
want de creatie van Alan Ball, schrijver van de Oscarwinnende film
American Beauty, gaat over de dood. Vandaar waarschijnlijk dat Six
feet under aan de andere kant van de wereld ondanks het onderwerp
van de serie een feestelijke reactie heelt opgewekt: de oprichting
van het Rachel-Griftiths Six-feet un der-dans en-show-orkest, dat
naast bekende musicalhits ook de muziek uit de serie ten gehore brengt.
Want, zei de muzikaal leider recentelijk in de plaatselijke krant:
'Against the backdrop of death everything is a waste of time except
living.' Alan Ball mag trots zijn.
|
Bezoek
de internetsite van:
 |
