|
Nieuwsbrief
Netwerk van Uitvaartvernieuwers, augustus 2002, nr. 29
Inhoud o.a.: Verslag
van de Algemene Ledenvergadering op 14 april 2002 4 "Het andere gezicht"
van de IKON. Column "Bouwstenen voor een afscheidsbijeenkomst". Nieuws
van "in de Wolken" • Wat kost een uitvaart en wat rekenen
we ervoor?. De
laatste tuin. 'Liefdevol afscheid nemen' . Begraven, cremeren
of versloffen?.Agenda. Een
foutje van... Els de Wit.. Boeken.Nieuwe diensten. Kort nieuw. Mens/Vormgever
Opvallende rouwadvertenties.
Leeuwarder Courant,
5 augustus 2002, Stad oppert heropenen van oude dodenakker
Mogelijk worden er in de toekomst weer doden begraven
op de oude Algemene
Begraafplaats aan de Spanjaardslaan in Leeuwarden. De gemeente
gaat bekijken of de monumentale dodenakker opnieuw geëxploiteerd kan
worden. Op dit moment steekt de stad jaarlijks slechts € 450 in het
onderhoud van het deerlijk vervallen rijksmonument. Een € 500.000
kostend restauratie- plan strandde wegens geldgebrek. De Bond Heemschut
sprak schande van de verloedering. In een gemeentelijke nota wordt
de Oude Begraafplaats nu genoemd als mogelijkheid om de moeizame exploitatie
van gemeentelijke begraafplaatsen te verbeteren. De Algemene Begraafplaats
werd in 1833 geopend op de resten van de oude terp Fiswerd. Nederlands
eerste stadsarchivaris Wopke Eekhoff vond er zijn laatste rustplaats,
evenals leden van adellijke families als de Ypeij's en de Eijsinga's.
Ook de ontwerper van het parkachtige hof, tuinarchitect Lucas Pieter
Roodbaard, ligt er begraven. In 1970 werd het negen tiende-eeuwse
dodenhof gesloten. Volgens monumentenambtenaar Leo van der Laan is
er nog genoeg ruimte om mensen te begraven. „Een of twee afdelingen
zijn daar heel geschikt voor omdat ze behoorlijk leeg zijn." Hij pleit
er dan wel voor om de grafmonumenten aan cultuurhistorische eisen
te laten voldoen. „Je moet dan wel wat klassiekere zerken hebben."
Ambtenaar Johan Mulder wijst op de juridische complicaties: van veel
bestaande graven is niet bekend of er nog rechten op rusten. Het grafregister
is in de loop van de jaren deels verloren gegaan. „Ik denk dat ik
nog de beste administratie op m'n computer heb", zegt bestuurslid
Léon Bok van de stichting Oude Stadsbegraafplaats Leeuwarden. Hij
voorziet nogal wat technische problemen. „Bij hevige regenval is het
soppen op de begraafplaats. Dat is niet een, twee, drie te verhelpen",
aldus Bok. „Sinds de jaren vijftig is niks meer aan de drainage gedaan.
Uit de overlevering weet hij dat in die jaren overledenen, „met een
plons het graf ingingen". .
Volkskrant,
8 augustus 2002, 'Een begraafplaats is nu eenmaal geen park'
Heleen Beaart : Geen auto's, geen fietsen en brommers, geen honden.
Sinds twee weken hangen er drie roodgerande bordjes op het toegangshek
van begraafplaats
Zorgvlied in Amsterdam. Wat is er allemaal aan de hand op
de laatste rustplaats van onder anderen Annie M.G. Schmidt? 'We proberen
op deze manier overlast tegen te gaan', zegt Gerrit Jeuring namens
de eigenaar van Zorgvlied, de gemeente Amstelveen. 'Op een begraafplaats
gelden nu eenmaal andere regels dan in een park.' Hij spreekt van
een 'wildgroei aan gedrag' op het terrein. Ongepast gedrag van zowel
mensen die er niets te zoeken hebben als het 'eigen publiek'. De laatste
tijd had de begraafplaats last van een groepje jongeren. Onduidelijk
is of het steeds dezelfden waren, feit is dat ze regelmatig moesten
worden verjaagd. Ze maakten lawaai, liepen over de graven en kwamen
vermoedelijk op de brommer. Jeuring: 'Er zijn op zandpaden sporen
gevonden die dikker zijn dan van een rijwiel.' Let wel: niemand werd
bedreigd, en van vandalisme was ook geen sprake. Maar er kwamen klachten.
'Er zijn jongeren gezien die op een graf zaten, die zich anders gedroegen
dan gebruikelijk is op een begraafplaats.' De gemeente besloot snel
op te treden. Een paar dagen na de overlast hingen de bordjes er.
Niet dat de regels zijn veranderd, het werd alleen tijd ze te benadrukken.
Nu kan niemand er omheen. Jeuring: 'Het karakter en de intimiteit
van Zorgvlied willen we behouden. Voordat de normen vervagen, wijzen
we het publiek op de regels.' Fietsen moeten bij de hoofdingang worden
geparkeerd; alleen voor mensen die slecht lopen wordt een uitzondering
gemaakt. En een hond mag heus wel mee naar het graf, als hij tenminste
niet losloopt. Maar daarvoor moet wel eerst even een speciale hondenpas
worden aangevraagd. En de 'verkeersborden' lijken te werken: sinds
ze er hangen zijn er al meer dan driehonderd verzoeken binnengekomen
voor zo'n pas. Dan moet het met die auto's ook wel goed komen. Er
wilde nog wel eens iemand zomaar de begraafplaats op rijden, vertelt
Jeuring. 'Dan komen ze een bloemstuk brengen, en denken ze: ik rijd
gewoon rechtdoor. Het is gebeurd dat zo'n auto een rouwstoet doorkruiste.'
|
Bezoek
de internetsite van:
 |
